Κοινοβουλευτικές απορίες.
Παρακολουθώ στην τηλεόραση, (είδατε βίτσια που έχω;), την «συζήτηση» για τον προϋπολογισμό. Συγνώμη αλλά συζήτηση είναι αυτό που παρακολουθώ; Μου θυμίζουν με τους μονόλογους τους μικρούς Καρατζαφέρηδες, στο δικό τους κανάλι, να λένε ότι θέλουν.
Αφού έχει συζητηθεί ο προϋπολογισμός στις επιτροπές, αφού δεν πρόκειται ν’ αλλάξει κατά την διάρκεια της συζήτησης κάτι, ποιος ο λόγος να γίνεται αυτή η «συζήτηση» σε απευθείας μετάδοση;
Για να δούμε τι σκατά ψηφίζουμε; Γιατί εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων οι λοιποί βουλευτές, διαβάζουν από μέσα, ότι τους έγραψαν χωρίς να καταλαβαίνουν τι λένε. Ανεβάζουν και από μια τοπικιστική κορώνα ο καθένας, για να δείξουν ότι προτεραιότητα τους είναι ο τόπος τους και για να τους δουν για 7 λεπτά συγγενείς και φίλοι και μετά στο κλουβί τους.
Μα αυτό είναι η κοινοβουλευτική δημοκρατία; Αυτό είναι διαβούλευση; Εμένα τζάμπα διαφήμιση για τζάμπα μάγκες μου μοιάζει. Είπαμε ότι είμαστε «μαλθακοί», αλλά ηλίθιοι δεν είμαστε.
Αλλά μιας και πιάσαμε το κοινοβούλιο, είναι αναγκαίο να έχουμε και να πληρώνουμε 300 βουλευτές; Είναι αναγκαίο να έχουμε, τουλάχιστον, 1500 αποσπασμένους από τον δημόσιο τομέα για να καλύψουν τις ανάγκες των βουλευτών ή είναι ένας έμμεσος τρόπος για τα ρουσφέτια τους;
Δηλαδή με 150 βουλευτές δεν θα υπήρχε παραγωγή έργου από την Βουλή; Αν μετρήσουμε το πόσοι βουλευτές συμμετέχουν στις συνεδριάσεις, είναι αρκετοί και οι λιγότεροι από 100 για την λειτουργία της.
Τώρα αν θέλουν τα κόμματα να έχουν εκπροσώπους στις διάφορες κοινωνικές εκδηλώσεις ανά την Ελλάδα, γιατί αυτό κάνουν οι περισσότεροι βουλευτές στις περιφέρειες τους, πιο φτηνά θα μας ερχότανε να πληρώνανε τα κόμματα μια εταιρεία δημοσίων σχέσεων για αυτές τις υποχρεώσεις, από το να πληρώνει το κράτος ανεπάγγελτους δημοσιοσχεσίτες της κακιάς ώρας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου