Τρίτη 22 Δεκεμβρίου 2009

Έχω ένα και μόνο όνειρο...


I have a dream….


Γεννήθηκα και μεγάλωσα με ένα όνειρο. Το κουβαλούσα μάλλον από την κοιλιά της μάνας μου αυτό το όνειρο. Πέρασε στο DNA μου και με ακολούθησε σε όλη την πορεία της ζωής μου. Το είδα όμως να ξεφυτρώνει το όνειρο και σε άλλους, στους περισσότερους θα μπορούσα να πω. Κι εγώ που νόμιζα ότι μόνο εγώ είχα αυτό το όνειρο. Ένα όνειρο ζωής. Βρέθηκα έτσι, λοιπόν να το μοιράζομαι και μ’ άλλους και είναι δύσκολο να γίνει πραγματικότητα για τόσους πολλούς. Όμως εγώ θα τα καταφέρω, γιατί είμαι καλύτερος. Ο βολευτής μου, συγνώμη ο βουλευτής μου είναι κυβερνητικός, είναι μέσα στα πράγματα και θα με βοηθήσει να κάνω πραγματικότητα το όνειρο μου.

Πάντοτε ήθελα, λόγω των αριστερών μου πεποιθήσεων, να βασανίζω τον εργοδότη μου. Να του δημιουργώ πρόβλημα.

Να πηγαίνω στη δουλειά μου καθυστερημένος. Να πίνω τον καφέ μου, να τρώω το πρωινό μου, να διαβάζω την εφημερίδα μου στο γραφείο μου.

Να πηγαίνω για τα ψώνια μου, την πληρωμή των λογαριασμών μου εν ώρα εργασίας.

Να μπορώ να μιλάω με τους συναδέλφους μου, για την αγαπημένη μου ομάδα, το κόμμα μου, για τον άνδρα ή τη γυναίκα μου, τα παιδιά μου, την γκόμενα ή τον γκόμενο μου, στον εργασιακό μου χώρο.

Να μπορώ να χρησιμοποιώ κάθε παροχή του γραφείου μου για τις προσωπικές μου ανάγκες. Να τηλεφωνώ στους μακρινούς μου συγγενείς, να κατεβάζω τραγούδια και ταινίες από τον υπολογιστή μου, να στέλνω και κανένα φαξ.

Να έχω το δικαίωμα να τσακωθώ με τον συναλλασσόμενο κι αν μου την σπάσει να κατεβάσω τα ρολά στο πόστο μου, ως ένδειξη διαμαρτυρίας, για τις άθλιες συμπεριφορές που καθημερινά συναντάω.

Να έχω το δικαίωμα να κατέβω σε απεργία, για ότι εγώ κρίνω ότι είναι σωστό. Να διαμαρτυρηθώ, να συνδικαλιστώ, να αντιδράσω σε ότι προσπαθεί να περιορίσει τα κεκτημένα δικαιώματα μου.

Να πληρώνομαι καλά και εγγυημένα μήνας μπαίνει-μήνας βγαίνει, να παίρνω τα δώρα μου στην ώρα τους, να πάρω το εφάπαξ μου, να βγαίνω όποτε θέλω στην σύνταξη.

Θέλω να ανεβάζω και να κατεβάζω κυβερνήσεις. Θέλω να απαξιώνω τους ικανούς και αν δεν μπορώ να τους γλύφω, και να τελειώνω βασανιστικά τους κατώτερους, τις μειονότητες.

Αυτό είναι το όνειρο μου. Ένα όνειρο ζωής.

Θέλω να κάνω το όνειρο μου πραγματικότητα.

Θέλω να γίνω δημόσιος υπάλληλος.

Iznogood

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου