Τι λες???

Πάμε...εκλογές???

Μετά τα εκατοστά γενέθλια(σε ημέρες) του ΠΑΣΟΚ ως κυβέρνηση, και την μεγάλη σε διαφορά νίκη του επί της ΝΔ, ακούστηκε ως kinder έκπληξη, η λέξη ΕΚΛΟΓΕΣ!!!

Τα πρόσωπα όλων ξαφνιάστηκαν, αλλά αν κανείς δει καλύτερα στο εσωτερικό και των δυο κομμάτων, ίσως τελικά η διεξαγωγή εκλογών λίαν συντόμως, δεν θα είναι άλλο ένα σενάριο επιστημονικής φαντασίας.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή!!!

Το ΠΑΣΟΚ του ΓΑΠ μέρα με την ημέρα έρχεται σε απευθείας αντιπαράθεση με το παλιό ΠΑΣΟΚ και την πτέρυγα Βενιζέλου, που συνεχίζει να έχει μια αξιοπρόσεκτη δύναμη στον χώρο του κινήματος( και κοινοβουλευτικά και εξωκοινοβουλευτικά).

Ο Παπανδρέου στα 6 σχεδόν χρόνια της θητείας του ως αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, δεν κατάφερε τελικά να ξεπεράσει εκείνα τα στελέχη που θα του δημιουργούσαν πρόβλημα στην συνέχεια, ούτε απ΄ ότι φάνηκε, να τους κάνει σαφή την πολιτική του ατζέντα.

Είχε βέβαια να διαχειριστεί και τις απανωτές εκλογικές ήττες και την εσωκομματική αμφισβήτηση. Στην τελική δεν είναι εύκολο να αλλάξεις την νοοτροπία, που διέπει όλο τον Ελληνικό πληθυσμό, και ιδιαίτερα τα στελέχη ενός κόμματος εξουσίας, που απείχε για 6 ολόκληρα χρόνια, από αυτή.

Οι πρώτες 100 μέρες πέρασαν και οι αντιδράσεις, σ΄ αυτές βοήθησε και ο ίδιος με τις αστοχίες της κυβέρνησης, έγιναν πόλεμος χαρακωμάτων. Πολύ μικρό χρονικό διάστημα για να αναδεικνύονται σε μια κυβέρνηση που ταπείνωσε την Νέα Δημοκρατία. Αυτό όμως απ’ ότι φαίνεται, το είχε προσχεδιάσει ή τέλος πάντων το κατάλαβε, για να το διαχειριστεί προς όφελος των αλλαγών που θέλει να υλοποιήσει.

Η τοποθέτηση του σαφής. «Αν δεν ψηφιστεί, πέφτει η κυβέρνηση»!!! Ότι και να συμβεί θα είναι καβάλα. Αν δεν περάσουν τα νομοσχέδια που θέλει, θα πάει σε εκλογές με λίστα. Εκεί θα έχει την ευκαιρία να ξεκαθαρίσει τελείως το σύστημα ΠΑΣΟΚ και απελευθερωμένος θα προσπαθήσει να ξανακερδίσει τις εκλογές και ο κόσμος μάλλον, θα του δώσει και πάλι την νίκη. Έτσι τουλάχιστον δείχνει. Άρα ο μόνος κερδισμένος θα είναι ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και κανένας άλλος.

Στην αντίπερα όχθη, ο Σαμαράς κουβαλάει πολλά βαρίδια. Από την μια την διακυβέρνηση του Καραμανλή, από την άλλη τα στελέχη που παρέλαβε και με αυτά θα πρέπει να πορευτεί και τέλος η εσωκομματική κόντρα που ο κουρνιαχτός της δεν λέει να καταλαγιάσει.

Ξέρει ότι πρέπει να περιμένει(η τακτική του ώριμου φρούτου έχει επικρατήσει στην πολιτική σκηνή). Ξέρει ότι με το στελεχιακό δυναμικό και τις οργανώσεις που έχει δεν μπορεί να κάνει και πολλά πράγματα. Έτσι κι αλλιώς υποσχέθηκε και εγγυήθηκε την ενότητα του κόμματος. Έχει εξάλλου και ένα συνέδριο μπροστά του και πρέπει να το κερδίσει. Αλλά πόσους μπορεί να καθαρίσει εκεί μέσα; Ελάχιστους.

Η επιλογή για προσφυγή στις κάλπες τον εξυπηρετεί κι αυτόν. Θα κάνει το ξεκαθάρισμα του αναίμακτα και που ξέρεις, μπορεί να σπάσει ο διάολος το ποδάρι του και να συγκυβερνήσει. Διπλό το καλό και γι αυτόν.

Οι δυο ηγέτες έχουν, πέρα από τις ιδεολογικές τους διαφορές πολλές ομοιότητες στην λογική της αναδιάρθρωσης της πολιτικής και της κοινωνικής ζωής της χώρας. Αν παρατηρήσει κανείς τα κείμενα του 93 του Σαμαρά και το πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ, οι ομοιότητες είναι περισσότερες από τις διαφορές.

Ο πρόεδρος της ΝΔ δεν έχει ξεχάσει καθόλου εκείνα που τότε επιζητούσε. Τα θέλει και τώρα, αλλά σε ένα κόμμα που προσπαθεί να σταθεί στα πόδια του μετά από την συντριβή του Οκτωβρίου και μια Μπακογιάννη στην γωνία, δεν είναι καθόλου εύκολο να τα αρθρώσει. Αυτό εξάλλου φαίνεται καθαρά στην συμπόρευση, σε ορισμένα ζητήματα, με το ΛΑΟΣ. Κάτι που δεν ήταν στις επιδιώξεις του, θέλω να πιστεύω.

Η ανάδειξη των δυο ηγετών αυτή την στιγμή, σηματοδοτεί την νέα πορεία της Ελλάδας. Οι ευκαιρίες υπάρχουν, η διάθεση υπάρχει μένει να βρεθεί ο τρόπος. Που δεν αποκλείεται να είναι μια πρόωρη προσφυγή στις κάλπες.

Iznogood