Ως πότε...

Ακόμα γκρεμίζουμε την Ιστορία μας!!!

Η Ελλάδα μέσα στο χρόνο πέρασε από περιόδους και φάσεις που άφησαν ανεξίτηλα στην μνήμη των παλαιότερων, εικόνες, μυρωδιές και τόπους.

Η δεκαετία του 50, με την μαζική εσωτερική μετανάστευση, την αστικοποίηση και την βοήθεια της χούντας αργότερα, έκαναν αυτές τις εικόνες, τις μυρωδιές και τους τόπους να χαθούν. Στην θέση τους, νέα μεγάλα κτήρια, σύγχρονα κλουβιά από μπετόν, χωρίς χρώμα, χωρίς αισθητική.

Η αντιπαροχή έδωσε και πήρε το παρελθόν με το παρόν, αλλά με αβέβαιο πλέον μέλλον. Πόλεις μικρές και μεγάλες έχασαν σημεία αναφοράς, που συνέδεσαν με την ζωή τους εκατοντάδες χιλιάδες άτομα. Τα νεοκλασικά, τα τσιφλικόσπιτα, τα παλιά τούρκικα χάθηκαν και μαζί, αναμνήσεις, εικόνες, μυρωδιές, τόποι, ζωντανή ιστορία.

Αφορμή γι αυτό το σχόλιο, η κατεδάφιση 18 προσφυγικών σπιτιών στην Θεσσαλονίκη, από την Δημοτική αρχή, γιατί άπτονταν των Βυζαντινών τειχών και εμπόδιζαν την ανάδειξη τους.

Δεν είμαι από την πόλη, αλλά έχω περπατήσει σε εκείνη την περιοχή κι έχω χαθεί για ώρες στην ιστορία, που έβλεπα μπροστά μου. Δεν ξέρω αν ήταν αναγκαίο να χαθούν αυτά τα σπίτια, αλλά στην Ελλάδα έμαθα ότι την ζωντανή ιστορία πρέπει να την κατεδαφίζουμε.

Σε κανένα μέρος του κόσμου, πολιτισμένο και ανεπτυγμένο, δεν συμπεριφέρονται στην Ιστορία τους έτσι. Υπάρχει σεβασμός και συνέχεια. Το Λονδίνο για παράδειγμα έχει τα περισσότερα σπίτια του να είναι πάνω από 150 χρόνων, όπως και σε άλλες πόλεις της Ευρώπης, δυτικής ή ανατολικής.

Είμαστε από τις ελάχιστες χώρες που δεν κρατήσαμε τίποτε σχεδόν, από το πρόσφατο παρελθόν μας. Στο βωμό του κέρδους καταφέραμε για άλλη μια φορά, να ξεπουληθούμε. Κρίμα για τα παιδιά μας, για τα εγγόνια μας, που δεν θα ζουν την Ιστορία, αλλά θα την ακούν και θα την βλέπουν μέσα από φωτογραφίες!!!!

Iznogood