Ο ναρκισσισμός της εξουσίας ως αφροδισιακό.

Ο ναρκισσισμός της εξουσίας ως αφροδισιακό.

Το φαινόμενο Στρος Καν, αν αληθεύουν τα όσα του επιρρίπτουν, δεν είναι κάτι καινούργιο. Σωρεία σκανδάλων έχουν δει το φως της δημοσιότητας με τελευταίο την καταδίκη του πρώην Προέδρου του Ισραήλ, Μοσέ Κατσάβ, τον Μάρτιο για βιασμό.

Η αλήθεια είναι ότι τα περισσότερα από τα συμβάντα συνήθως αποκρύπτονται από τα ίδια τα θύματα, είτε λόγω φόβου, είτε λόγο χρηματισμού. Κι όσες φορές κάποια από τις υποθέσεις είδε το φως της δημοσιότητας, έκλεισε συνήθως εις βάρος του θύματος.

Ο τρόπος που είναι δομημένο το σύστημα εξουσίας, προφυλάσσει τα «δικά» του παιδιά και τους δίνει την δυνατότητα να θεωρούν τον εαυτό τους ότι βρίσκεται στο απυρόβλητο. Η εξουσία έτσι κι αλλιώς δίνει την αίσθηση στο κάτοχο της ότι έχει την απόλυτη δύναμη και μπορεί να καταφέρει τα πάντα.

Αυτή η «θεοποίηση», μέσα από τον ναρκισσισμό και το υπερεγώ, λειτουργεί κι ως άγνοια κινδύνου ή αν θέλετε ως αφετηρία για την επιβεβαίωση της δύναμης της εξουσίας, μέσα από διαδικασίες πειραματισμού για το μέχρι που μπορεί να φτάσει η δύναμη αυτή.

Η δύναμη της εξουσίας επηρεάζει όχι μόνο την κοινωνική μας συμπεριφορά αλλά και τους κανόνες που διέπουν την δικαιοσύνη, αφού η απονομή της είναι ανάλογη με την οικονομική επιφάνεια των αντιδίκων.

Είναι γνωστό ακόμα ότι η δύναμη της εξουσίας λειτουργεί και σαν αφροδισιακό στον κάτοχο της, αλλιώς δεν μπορεί να εξηγηθεί η «αυτόνομη» κατηγορία της σεξουαλικής παρενόχλησης στο χώρο εργασίας που «ενσωματώθηκε» τις δυο τελευταίες δεκαετίες στο δίκαιο.  

Ενώ η αίσθηση ισχύος, η έλλειψη φόβου και η σχεδόν αδιαφορία για τις συνέπειες είναι ιδανικά χαρακτηριστικά ενός ικανού ηγέτη, το πρόβλημα προκύπτει όταν αυτός δεν αναγνωρίζει την ανθρώπινη υπόστασή του, " λέει ο Ρόμπερτ Βάις, ιδρυτής και διευθυντής του Ινστιτούτου Σεξουαλικής Απεξάρτησης, το οποίο ειδικεύεται στην εξάρτηση από το σεξ.

"Αν ο ναρκισσισμός ή ο εγωισμός τους δεν συνοδεύεται από μία υγιή δόση ταπεινοφροσύνης ή αίσθησης του τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος... και ασχολούνται με το νου τους χωρίς να φροντίζουν το συναίσθημά τους σε κανένα επίπεδο...τότε θα συναντήσουν σίγουρα προβλήματα, " σχολιάζει ο Βάις.

Και τα προβλήματα αυτά έχουν συνέπειες όχι μόνο στις διαπροσωπικές σχέσεις των ισχυρών, αλλά και στις αποφάσεις που «παίρνουν» για τους αδυνάτους. Άρα όλους εμάς που τις βιώνουμε. Ίσως έτσι εξηγείτε και η διαφοροποίηση των κυβερνώντων μόλις αναλάβουν την εξουσία κι αναγκάζονται να χαράξουν μια πολιτική. Η λογική της πολιτικής τους γίνεται εγωκεντρική με αποτέλεσμα να υπάρχει μεγάλη διαφορά με την πραγματικότητα.  

Η διαπόμπευση του Καν από τα ΜΜΕ, ενός εργαλείου που ξέρουν να χρησιμοποιούν πολύ καλά οι ισχυροί, ίσως είναι η αρχή για να σκεφτούν κάποιοι ότι υπάρχουν και συνέπειες σε ότι πράττουν.

Ο χρόνος θα δείξει αν οι ισχυροί κατάλαβαν ότι η απόσταση από την κορυφή στον πάτο έχει πολύ μικρή διαφορά κι ότι όλα εδώ πληρώνονται.

Iznogood