Στο σούπερ μάρκετ…

Στο σούπερ μάρκετ…

Μια από τις διαφορές κατ’ εμέ, ανδρών και γυναικών, είναι τα ψώνια. Τα ψώνια οποιουδήποτε είδους, έχω την αίσθηση, ότι είναι η χαρά της γυναίκας. Ακόμα και το σούπερ μάρκετ ασκεί μια γοητεία επάνω τους που θα μπορούσε να συγκριθεί με την γοητεία του Κλούνεϊ ή του Νικοπολίδη. Για μένα πάλι τα ψώνια, είναι μια αγγαρεία που πρέπει απλά, να την κάνω. Τα μόνα μέρη που μπορώ να περάσω ατέλειωτες ώρες είναι τα βιβλιοπωλεία και τα παλαιοπωλεία. Αυτό όμως δεν σας απασχολεί φαντάζομαι, εκτός κι αν θέλετε να μου κάνετε κανένα δώρο και θέλετε να μάθετε τις συνήθειες μου. Ας σοβαρευτώ λιγάκι γιατί μπορεί να θεωρήσετε ότι παίρνω και ληγμένα. Όχι φάρμακα, αλλά τρόφιμα.

Ήταν θυμάμαι, τον πρώτο καιρό στο Λονδίνο όταν αναγκάστηκα να πάω να ψωνίσω στο σούπερ μάρκετ. Είχα μεγάλη λίστα κι επέλεξα να πάω σε ένα αναλόγων προσόντων, μεγάλο κατάστημα κι όχι από εκείνα τα express που ήταν διάσπαρτα σε κάθε γειτονιά για να εξυπηρετούν τον κόσμο. Πήρα το αυτοκίνητο και στάθμευσα στο παρκινγκ των πελατών. Τεράστιο πραγματικά το κατάστημα όπου μπορούσες να βρεις τα πάντα. Από τρόφιμα, ρούχα και ηλεκτρικά μέχρι βενζίνη και φάρμακα.

Στην είσοδο, είδα κάποιες αφίσες όπου ενημέρωναν τον καταναλωτή ότι κάποια από τα προϊόντα τους, είτε δεν ήταν ασφαλή, είτε είχαν κάποιο πρόβλημα και παρακαλούσαν τους αγοραστές να τα επιστρέψουν και να πάρουν το αντίτιμο τους πίσω. Δίπλα σ’ αυτές τις αφίσες, υπήρχαν άλλες που ενημέρωναν για τις προσφορές τους. Μπαίνοντας στο εσωτερικό έπαθα ένα πολιτισμικό σοκ, αφού είχα συνηθίσει να επισκέπτομαι πολύ μικρότερα σούπερ μάρκετ στην Ελλάδα ή ακόμα και στο Λονδίνο.

Αφού πήρα το καροτσάκι μου κι άρχισα να το γεμίζω με τα πράγματα της λίστας, έφτασα και στα τρόφιμα. Πήρα τα χρειαζούμενα κι έκανα να πάω προς τα φρούτα και τα λαχανικά. Απέναντι μου είναι μια ραφιέρα κι ένα ψυγείο με μια μεγάλη πινακίδα, όπου έγραφε, σημερινές ειδικές τιμές. Πήγα προς τα εκεί και κοίταξα τα προϊόντα που ήταν, μήπως και υπήρχε κάτι που ήθελα. Ο φίλος μου που ήταν μαζί μου χαμογελούσε, καθότι παλαιότερος εκεί.

Στα ράφια και στα ψυγεία εκείνα υπήρχαν προϊόντα σχεδόν στη μισή τιμή από την τιμή που είχαν τα ίδια ακριβώς προϊόντα στα άλλα ράφια. Τι συμβαίνει ρώτησα τον φίλο που συνέχισε να χαμογελάει. Τι να συμβαίνει μου λέει, κάνουν το πιο απλό πράγμα για να μην τους μείνει εμπόρευμα. Αν κοιτάξεις τις ημερομηνίες λήξεως θα δεις ότι είναι ή η αυριανή ημέρα ή το πολύ σε δυο μέρες.

Για να μην έχουν απώλειες μειώνουν τις τιμές σ’ αυτά που θα λήξουν κι έτσι κι αυτοί ξεπουλάνε και ο κόσμος που δεν έχει να αγοράσει σε κανονικές τιμές ή αυτοί που θα μαγειρέψουν αύριο, κάνουν σε καλύτερη τιμή τις αγορές τους. Έτσι βγαίνουν όλοι κερδισμένοι και φυσικά ασφαλείς.

Χαμογέλασα και ρώτησα, τι λες για χοιρινές μπριζόλες στα κάρβουνα για βραδινό με πατάτες τηγανητές και τσίπουρο; Ο φίλος έγνεψε καταφατικά κι εγώ άπλωσα το χέρι και πήρα τέσσερις μπριζόλες.

Γράφει ο Σπύρος Σιδέρης

Iznogood